Het onderzoek van Schreuder richtte zich voornamelijk op reusceltumoren in de schedel en aangezichtsbeenderen (cranio-maxillo-faciale skelet). Deze bottumoren zijn zeer zeldzaam en worden gekenmerkt door hele grote cellen die lijken op botafbrekende cellen (osteoclasten). De klinische presentatie, locatie, het biologische gedrag en behandeluitkomsten van deze tumoren variëren sterk, wat veel uitdagingen met zich meebrengt in de praktijk.
Behandeling verbeteren
Het doel van zijn onderzoek is om de behandeling van deze tumoren te verbeteren door:
- Te begrijpen hoe deze tumoren ontstaan.
- De diagnose en indeling van de tumoren te verbeteren door verschillende kenmerkende eigenschappen van deze tumoren te bestuderen.
- De behandelresultaten te verbeteren door de effectiviteit en bijwerkingen van verschillende (niet-operatieve) behandelingen te onderzoeken.
Resultaten
De resultaten laten zien dat het combineren van klinische data, radiologische data en nieuwe moleculaire data, de diagnose verbetert en helpt om de verschillende soorten reusceltumoren beter van elkaar te onderscheiden. Toch begrijpen we nog niet alles van deze tumoren, wat het moeilijk maakt om hun gedrag te voorspellen en een juiste behandeling in te stellen.
Ontwikkelingen
Veelbelovende ontwikkelingen in behandelingen met medicijnen laten zien dat chirurgie soms kan worden voorkomen. Dit vermindert de ziektelast en het risico op terugkeer van de tumoren, vooral bij agressievere vormen. Toch is verder onderzoek nodig om de huidige behandelingen te verbeteren en nieuwe, niet-chirurgische behandelingen te ontwikkelen die zich richten op de onderliggende biologische mechanismen van deze aandoeningen.