Hans Euwe heeft jaren bij de sectie Kindertandheelkunde gewerkt. Een collega: 'Je hoefde maar te bellen en daar kwam hij met zijn mappen onder zijn arm naar de stafkamer'. Hij was de kindertandarts bij uitstek, met een eindeloos geduld voor de meest lastige patiëntjes. Een dierbare, warme collega die altijd naar iedereen wilde luisteren. Een respectvol mens, die heel goed kon aanvoelen wat iemand nodig had. Of het nou ging om een jong kind, een ouder of een collega, hij deed echt moeite voor de mensen om hem heen. 'Hij nam de tijd om te observeren en na te bespreken, hij stond open voor een andere zienswijze. Een fantastisch docent met een groot luisterend oor.'
Familieman
Hij was verder een echte familieman. Gelukkig met zijn vrouw Hanneke en hun 3 volwassen dochters, waar later ook nog een paar kleinkinderen bij kwamen, of zoals een collega zei: 'Een prachtvader voor zijn kinderen en een mooie opa voor zijn kleinkinderen'. Hij was vaak druk met de verbouwing van zijn huis. Het leek altijd alsof daar nooit een einde aan kwam, maar hij had er veel plezier in.
Sportief
Euwe was 1 van de 1e ACTA-collega's die elke dag zo’n 25 km naar zijn werk fietste. En dan hebben we het niet over een snelle e-bike. Nee, hij fietste écht en kwam ’s morgens vaak bezweet aan bij ACTA, kleedde zich dan snel om in zijn witte pak en haastte zich naar zijn 1e patiënt. Hij genoot van zijn dagelijkse ritjes, door weer en wind! En in de winter, zodra er ijs lag, gingen de schaatsen aan. Hij was altijd sportief.
Bescheiden
Als we een congres hadden, wilde hij niet in een luxe hotel, maar zocht hij eindeloos naar een gezellige B&B, waar hij dan het liefst per fiets of trein naar toe ging. Hij was een bescheiden man, zette zichzelf niet graag op de voorgrond en hij heeft nog nooit iemand zijn mening opgedrongen: 'Hij liet mensen reflecteren op het eigen werk zonder ze te confronteren'. Hij gunde iedereen zijn eigen ontwikkeling, maar was altijd bereid om steun te geven of te helpen als je daar om vroeg. Hij was een voorbeeld voor vele kindertandartsen, in opleiding of niet. Met zijn eindeloze geduld bereikte hij ogenschijnlijk onbehandelbare kinderen, daar waar de meesten van ons het al lang hadden opgegeven.
Nexø
Hij vond het voorkomen van mondziektes heel erg belangrijk, ook in de tijd dat er binnen de kindertandheelkunde meer werd gekeken naar de genezing van mondziektes en pijnbestrijding. Lang voor de Nexø-onderzoeken de kindertandheelkundige inzichten overhoop gooiden, was hij ons dus al een paar stappen voor. Maar zoals gezegd, bescheidenheid sierde hem en we kunnen achteraf alleen maar zeggen: hij had gelijk.
De sectie Kindertandheelkunde wenste Hanneke en de kinderen en kleinkinderen namens ACTA alle sterkte toe om dit verlies een plekje te geven.